ROTORUA

Rotorua wordt ook wel de vulkanische hoofdstad van de wereld genoemd. Er zijn daar een groot aantal z.g. ‘thema-parken’. Wij gaan vandaag naar het ‘Te Puia’ park. Eerst zien we de Pöhutu geiser, die elke 45 minuten een enorme straal water de lucht inspuit. Een schitterend gezicht. De stank van zwavel hangt overal. Je ziet stenen/rotsen waar stoom onder vandaan komt. De stenen zijn erg warm en je kunt er niet al te lang op zitten. Ook zijn er poelen met kokende modder. Na al deze vulkanische verschijnselen brengen we een bezoek aan de houtsnij- en weefschool, waar jonge mensen worden onderwezen in deze traditionele Maori kunsten.

In het dagprogramma staat ook nog een bezoek aan het museum van Rotorua, dat gehuisvest is in een badhuis uit de 19e eeuw (stokoud dus voor een Nieuw-Zeelander). Wil, onze reisleider, heeft hier i.v.m. de lunch ongeveer 3 kwartier voor uitgetrokken, maar eenmaal binnen blijkt dit al snel véél te kort en wordt deze tijd verdubbeld (de lunch schuift op naar een uur of half 3). De museumgids vertelt dat er in de 19e eeuw al een toeristenstroom op gang was gekomen naar Rotorua. De mensen kwamen per boot, paard en/of koets aan om de witte en roze kalksteenterrassen te bezoeken. Men noemde ze : het 8e wereldwonder. In 1886 echter, barstte de vulkaan Tarawera uit en werden de terrassen totaal vernietigd. Om toch toeristen naar het gebied te lokken, bouwde men een küroord (küroorden waren destijds heel erg in zwang), waarin het warme (geneeskrachtige) water van de geisers werd gebruikt om in te baden. Er werd ook veel geëxperimenteerd met elektrische stroompjes die men door het badwater liet lopen en met zure en basische baden z.g. om allerlei mineraaltekorten aan te vullen. Behoorlijk linke soep! Er schijnt, wonderbaarlijk genoeg, nooit iemand aan dood gegaan te zijn (zegt men) ! In de kelder van het museum zien we o.a. de restanten van de baden. Een deel is opgelost. Ook is er een film over de genoemde vulkaanuitbarsting, waarbij de banken waarop wij zitten tijdens de beelden van de aardbevingen heftig heen en weer schudden. Vervolgens bezoeken we het museumgedeelte dat over de cultuur van de Maori gaat. Heel interessant.

Het is daarna even snel lunchen en dan de ansichtkaarten beschrijven en op de post doen. Als dat gebeurd is, blijkt het al tijd te zijn voor de Maori-avond. De hele groep wordt met een busje opgehaald en naar het dorp van een bepaalde Maoristam gereden. In een grote zwarte tent staan tafels en stoelen klaar voor meer dan 200 gasten. De gastheer van de avond doet z’n werk goed, met een kwinkslag hier en daar. Er zijn in de tent 24 nationaliteiten vertegenwoordigd. Dan gaan we (buiten) het diner, dat gaar gestoomd wordt in de hete aarde, ‘onthullen’ (zie foto). Het volgende uur wordt in beslag genomen door een Maori voorstelling met muziek, dans en verhalen. Het zit allemaal erg goed in elkaar. Als we terugkomen in de tent staat het buffet al klaar. Het is smullen geblazen! Na het eten maken we nog een glimwormentour en kijken we even bij de kiwi’s (de loopvogels in dit geval). De eersten ontdekken we uiteindelijk, maar met de kiwi’s hebben we (alweer) geen succes. Het schijnen nogal schuwe nachtdieren te zijn en dat is te merken : ze laten zich niet zien. Jammer, maar verder hebben we een geweldige avond gehad!