QUEENSTOWN - TE ANAU

We moeten vroeg op, om 5.30 uur. Het zuidwesten van het Zuidereiland staat vandaag op het programma. Dit gebied is tot ca. 1950 niet of nauwelijks betreden. Het is vanaf de kust niet bereikbaar, er lopen geen wegen. De enige manier om er te komen is vanaf het binnenland. Wij rijden eerst van Queenstown naar Manapouri, een rit van bijna 3 uur. Dan volgt er een boottocht van ruim een uur over het gelijknamige meer, met aansluitend een busrit van ongeveer een halfuur over de Wilmot-pas. Deze busrit gaat door regenwoud. We staan dan aan het beginpunt van de Doubtful Sound, een uitgebreid fjorden-gebied. Doubtful Sound kreeg in 1770 zijn naam van captain James Cook, toen deze tijdens zijn reis naar NZ bij het zien van de smalle doorgang naar de baai betwijfelde of hij zijn boot er veilig in en vooral ook weer uit kon varen. We maken een boottocht van 4 uur. Daarna volgt de terugreis in omgekeerde volgorde tot Manapouri, vanwaar het nog een kort busritje is naar ons hotel in Te Anau.

Alvorens om 7 uur te vertrekken zingen we de chauffeur toe, hij is vandaag jarig. De bus is versierd. Namens ons allen geeft reisleider Will hem een cadeau. Het is vandaag een komen en gaan van zon en regen. Samen zorgen ze soms voor een mooie regenboog. De uitzichten veranderen door dit weertype soms ook heel snel. Motorrijders worden vandaag gewaarschuwd voor harde windvlagen. De busrit naar Manapouri voert ons door een mooi berglandschap. Het heeft afgelopen nacht veel geregend en boven een zekere hoogte gesneeuwd. Dat zorgt voor mooie uitkijkjes op witte bergtoppen. Om 10 uur komen we aan in Manapouri waar we in een klein café eerst een toilet- annex koffiestop houden. De boottocht over het Manapouri meer verloopt in de regen. De gemiddelde hoeveelheid neerslag in het gehele gebied bedraagt 6 tot 8 meter per jaar, met uitschieters tot 12 meter! De bestuurder van de boot vertelt onderweg het een en ander, maar heeft zo’n apart accent dat we er weinig van begrijpen. De busrit over de Wilmot-pas (door regenwoud) en de boottocht (door de Doubtful Sound) zijn veel instructiever. We horen het een en ander over de aanleg van de doorgangsweg en over de flora en fauna. Eenmaal vlakbij de Tasman-zee hebben we op de rotsen Fjordlandkuifpinguïns gezien, en even verderop een tweetal door het water zien springen. Deze soort is te herkennen aan een gele kuif boven de ogen.

Na aankomst in het hotel kunnen we snel aan de maaltijd. In het hotel blijkt een Nederlandse kok te werken. Na afloop komt hij even bij ons buurten en mag hij alle lof incasseren voor het voortreffelijke diner. Om ca 21.30 u. wordt het rustig, de lange werkdag heeft zijn sporen achtergelaten.