ROTORUA – NEW-PLYMOUTH
19 November 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland Island
Vandaag een lange reis van Rotorua naar New-Plymouth met op het eind een bezoek aan een prive-tuin, een park en een z.g. ‘heritage garden’. We worden ’s ochtends om 5.30 uur gewekt (een diepte-record) opdat we om 7 uur kunnen vertrekken. En zo gebeurt het ook.
De reis gaat door een prachtig landschap van heuvels, diepe dalen en mooie vergezichten. Aan weerszijden van de weg staat de natuur regelmatig helemaal in het geel door de overdadig bloeiende brem. De weg leidt ons vanuit het binnenland van het Noordereiland helemaal naar het westen, naar de kuststrook aan de Tasman Zee. Daarna loopt de weg nog geruime tijd langs de kust zelf. Afgezien van een enkel stadje is het veelal een dunbevolkt gebied. Het verkeer op de weg is dan ook minimaal. De regelmatig bochtige wegen in geaccidenteerd terrein zorgen ervoor dat de gemiddelde snelheid niet al te hoog is. Met een koffiestop na ca. 2.5 uur rijden komt de totale reistijd op ruim 5 uur alvorens de eerste tuin wordt bereikt. Het is een privé tuin met daarbij tevens een wijngaard. De vrouw des huizes leidt ons rond. We lopen eerst door een formele tuin afgezet met allerlei haagjes, dan volgt de wijngaard en tenslotte de rozentuin. In de wijngaard verbouwen ze 2 soorten druiven waaruit een Sauvignon Blanc (wit) en een Pinot Noir (rood) worden bereid. Het bezoek wordt afgesloten met een proeverij van beide wijnen. Vlak in de buurt is een tuincentrum waar we de lunch gebruiken: een heerlijke vissoep met elk een halve kaas-scone en koffie toe.
De tweede tuin heet Pukeiti. Het is een openbaar park dat een klein halfuur rijden buiten New-Plymouth ligt. Het park is een kilometers groot gebied en staat bekend om zijn uitgebreide verzameling rhododendrons. De meeste soorten zijn (helaas) al over hun top. De wandeling voert over geaccidenteerd terrein dat dichtbegroeid is met allerlei bomen en planten waaronder de genoemde rhododendrons. Een deel van het park is in revisie, de werkzaamheden gaan gepaard met nogal veel lawaai. We sluiten hier af in opkomende miezerregen.
Als we bij de derde locatie, Tüpare geheten, aankomen is het gelukkig weer droog. Deze tuin is een z.g. ‘heritage garden’. De eigenaars hebben de tuin, na hun dood, geschonken aan de gemeenschap. De tuin wordt nu beheerd door een stichting en is voor iedereen vrij toegankelijk. Het terrein is sterk geaccidenteerd, met vele tientallen meters hoogteverschil en grenst beneden aan een snel stromende rivier. We vinden er veel bomen, waaronder de zakdoekjesboom, en struiken zoals hortensia’s, rhododendrons, etc. etc. Na een prachtige rondgang over steile paden sluiten we om ca 17.30 u. af en gaan dan richting het hotel.
We hebben een ruime kamer en zowaar ook een royale badkamer met een heus (groot en vierkant) bubbelbad i.p.v. het gebruikelijke éénpersoons douchehokje. Na een gezamenlijk aperitief gaan we rond 19.30 u. aan een heerlijk diner: romige broccolisoep met bacon, gestoomde red snepper op een bedje van groenten en tiramisu toe. Al met al was het een uiterst aangename dag.
De reis gaat door een prachtig landschap van heuvels, diepe dalen en mooie vergezichten. Aan weerszijden van de weg staat de natuur regelmatig helemaal in het geel door de overdadig bloeiende brem. De weg leidt ons vanuit het binnenland van het Noordereiland helemaal naar het westen, naar de kuststrook aan de Tasman Zee. Daarna loopt de weg nog geruime tijd langs de kust zelf. Afgezien van een enkel stadje is het veelal een dunbevolkt gebied. Het verkeer op de weg is dan ook minimaal. De regelmatig bochtige wegen in geaccidenteerd terrein zorgen ervoor dat de gemiddelde snelheid niet al te hoog is. Met een koffiestop na ca. 2.5 uur rijden komt de totale reistijd op ruim 5 uur alvorens de eerste tuin wordt bereikt. Het is een privé tuin met daarbij tevens een wijngaard. De vrouw des huizes leidt ons rond. We lopen eerst door een formele tuin afgezet met allerlei haagjes, dan volgt de wijngaard en tenslotte de rozentuin. In de wijngaard verbouwen ze 2 soorten druiven waaruit een Sauvignon Blanc (wit) en een Pinot Noir (rood) worden bereid. Het bezoek wordt afgesloten met een proeverij van beide wijnen. Vlak in de buurt is een tuincentrum waar we de lunch gebruiken: een heerlijke vissoep met elk een halve kaas-scone en koffie toe.
De tweede tuin heet Pukeiti. Het is een openbaar park dat een klein halfuur rijden buiten New-Plymouth ligt. Het park is een kilometers groot gebied en staat bekend om zijn uitgebreide verzameling rhododendrons. De meeste soorten zijn (helaas) al over hun top. De wandeling voert over geaccidenteerd terrein dat dichtbegroeid is met allerlei bomen en planten waaronder de genoemde rhododendrons. Een deel van het park is in revisie, de werkzaamheden gaan gepaard met nogal veel lawaai. We sluiten hier af in opkomende miezerregen.
Als we bij de derde locatie, Tüpare geheten, aankomen is het gelukkig weer droog. Deze tuin is een z.g. ‘heritage garden’. De eigenaars hebben de tuin, na hun dood, geschonken aan de gemeenschap. De tuin wordt nu beheerd door een stichting en is voor iedereen vrij toegankelijk. Het terrein is sterk geaccidenteerd, met vele tientallen meters hoogteverschil en grenst beneden aan een snel stromende rivier. We vinden er veel bomen, waaronder de zakdoekjesboom, en struiken zoals hortensia’s, rhododendrons, etc. etc. Na een prachtige rondgang over steile paden sluiten we om ca 17.30 u. af en gaan dan richting het hotel.
We hebben een ruime kamer en zowaar ook een royale badkamer met een heus (groot en vierkant) bubbelbad i.p.v. het gebruikelijke éénpersoons douchehokje. Na een gezamenlijk aperitief gaan we rond 19.30 u. aan een heerlijk diner: romige broccolisoep met bacon, gestoomde red snepper op een bedje van groenten en tiramisu toe. Al met al was het een uiterst aangename dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
